Διάγνωση του τύπου υγρασίας του χώρου σας
- Τριχοειδής ανοδική υγρασία
Σε περίπτωση ελλιπούς ή ελαττωματικής οριζόντιας μόνωσης, τα πορώδη οικοδομικά υλικά απορροφούν προς τα πάνω την υγρασία του εδάφους, μέσω του τριχοειδούς συστήματος, αντίθετα στη φορά της βαρύτητας. - Υγροσκοπική υπολειμματική υγρασία Κάθε τοίχος και σοβάς περιέχει ένα συγκεκριμένο ποσό υγροσκοπικών αλάτων ακόμη και μετά την αφύγρανση, τα οποία έλκουν την υγρασία, όπως και άλλα είδη αλάτων (π.χ. άλατα εδάφους). Αυτά τα άλατα “παρασύρθηκαν” μέσω της μόνιμης ανοδικής τριχοειδούς υγρασίας από το έδαφος ή τους τοίχους. Εγκαταστάθηκαν κυρίως στη ζώνη εξάτμισης του σοβά του τοίχου ή στη βαφή. Ακόμη και αν ο τοίχος στεγνώσει εσωτερικά, ο παλιός σοβάς που περιέχει άλατα εμφανίζεται υγρός (υγροσκοπική υγρασία)!
Αφού πραγματοποιηθούν τα συνοδευτικά μέτρα, για την εξάλειψη των παραγόντων που προκάλεσαν την υγρασία και χρησιμοποιηθούν οι σωστές τεχνικές ανάπλασης, το ποσοστό της υπολειμματικής υγρασίας στους τοίχους δεν πρέπει να ξεπερνά το 20%, σύμφωνα με τον Αυστριακό κανονισμό.
Παράδειγμα:
Ένας πλίνθος θεωρείται πλήρως εμποτισμένος με νερό, όταν το 25% του βάρους του είναι νερό. Η μέγιστη αποδεκτή υπολειμματική υγρασία είναι 5% του βάρους του πλίνθου. - Πλαγίως διεισδύουσα υγρασία Στην περίπτωση ελλιπούς ή ελαττωματικής κάθετης μόνωσης π.χ. σε τοίχους υπογείου, η υγρασία μπορεί να διεισδύσει πλαγίως μέσω του τριχοειδούς συστήματος μέχρι να διαπεράσει πλήρως τον τοίχο.
- Υγρασία από νερά υπό πίεση(λόγω κλίσης εδάφους) Προσωρινά συσσωρευμένο νερό υπό κλίση, ή νερό εδάφους σε ψηλότερο σημείο, το οποίο διεισδύει στον τοίχο και “ωθείται” προς τα πάνω μέσω του τριχοειδούς συστήματος του τοίχου (υδροστατική πίεση).
- Υγρασία από νερά “πιτσιλίσματος”
Η βροχή αναπηδά, πέφτοντας σε λείες επιφάνειες, δίπλα στους εξωτερικούς τοίχους των κτιρίων (πεζοδρόμια, ασφαλτοστρωμένες επιφάνειες, κ.λ.π.) και δημιουργεί υγρασία στα κατώτερα σημεία του εξωτερικού τοίχου. - Υγρασία προκαλούμενη από τεχνικά κατασκευαστικά σφάλματα
Αυτή η υγρασία δημιουργείται είτε λόγω ανεπαρκούς ή και ελλιπούς προστασίας κατά του νερού της βροχής (βλάβη στη σκεπή ή αστοχία στα υλικά κατασκευής της, σφάλμα στην πλευρική σφράγιση της καμινάδας, απουσία υδρορροών στη σκεπή, σπασμένοι σωλήνες, βουλωμένες αποχετεύσεις κ.λ.π.) - Υγρασία οφειλόμενη στη βροχή Στην περίπτωση που η βροχή πέφτει απ’ ευθείας στον τοίχο, η υγρασία διεισδύει στην πορώδη επιφάνεια του σοβά που είναι εκτεθειμένη.
- Υγρασία από διείσδυση επιφανειακών υδάτων Το νερό μετά από βροχόπτωση μπορεί να διεισδύσει ελεύθερα στον τοίχο από τον αρμό μεταξύ του κτιρίου και του εδάφους. Εξ αιτίας αυτού, οι τοίχοι κάτω από την επιφάνεια του εδάφους (υπόγειο) γίνονται πολύ υγροί.
- Υγρασία κτιρίου, οφειλόμενη στις εργασίες κατασκευής
Η υγρασία κτιρίου είναι το ποσό υγρασίας κατά την κατασκευή των τοίχων. Εξατμίζεται αργά μέσα σε 1,5 – 3 χρόνια. Επίσης, η φυσική εξάτμιση της υγρασίας του καινούριου σοβά εξαρτάται από το υλικό και το πάχος του σοβά. Χρειάζεται 1 με 2 χρόνια για να ολοκληρωθεί. - Υγρασία από πεδία διαταραχής
Ορισμένα ηλεκτρομαγνητικά, ηλεκτροστατικά, μαγνητικά, ή άλλα πεδία είναι ικανά να προκαλέσουν ανοδική τριχοειδή υγρασία στα τοιχώματα. Βασικά, υπάρχουν δύο είδη ισχυρών πεδίων διαταραχής : 1. Γεωλογικά πεδία που δημιουργούνται από υπόγεια ρεύματα νερού, ρήγματα των τεκτονικών πλακών της Γης κτλ. 2. Τεχνικά πεδία προκαλούνται από πομπούς και αναμεταδότες, όπως την TV, το ραδιόφωνο, τα radar, τα κινητά και ασύρματα τηλέφωνα και άλλα εκπεμπόμενα σήματα (γνωστά ως `electrosmog`), επίσης από ηλεκτρικούς ή μεταλλικούς αγωγούς (σωλήνες κτλ.), μη μονωμένους, μέσα στους τοίχους , κ.τ.λ. - Υγρασία συμπύκνωσης
Ο ζεστός και υγρός αέρας συμπυκνώνεται σε ψυχρότερες επιφάνειες των τοίχων. Αυτό δημιουργεί την υγρασία συμπύκνωσης. Παράγοντες που συντελούν στην εμφάνιση υγρασίας συμπύκνωσης είναι η ύπαρξη θερμογεφυρών, η αυξημένη περιεκτικότητα υδρατμών στο χώρο (μπάνιο, κουζίνα, υπνοδωμάτια, κ.τ.λ.), ελλιπής εξαερισμός, ή οργανικές επιστρώσεις βαφής που προσφέρουν προσφιλές περιβάλλον για τη μούχλα. - Χημικά προκαλούμενη υγρασία
Τα οικοδομικά υλικά αποτελούνται από διάφορα χημικά συστατικά. Για παράδειγμα, ενώ ένας παλιός πλίνθινος τοίχος είναι ελαφρώς όξινος, ο σοβάς είναι ισχυρά αλκαλικός (διαφορετικές τιμές pH). Αυτά τα χαρακτηριστικά προκαλούν μια ηλεκτροχημική μεταφορά υγρασίας στον τοίχο και ελκύουν επιπρόσθετη υγρασία, ή διατηρούν το επίπεδο υγρασίας. Παρόμοια αποτελέσματα στην υγρασία τοίχων έχουν μέταλλα που σκουριάζουν (σιδηροσωλήνες, σιδερένια κουφώματα κ.τ.λ.). Μια ολοκληρωμένη αφύγρανση τοίχων είναι δυνατή ΜΟΝΟ αφού απομακρυνθούν αυτοί οι χημικοί παράγοντες διαταραχής.