Προβλήματα από την Υγρασία

Από στατιστικές έρευνες προέκυψε ότι η αυξημένη υγρασία προκαλεί η χημική διάβρωση, οξείδωση του οπλισμού, αποσάθρωση  και αποσύνθεση των υλικών του σκυροδέματος.

Όταν η υγρασία εισχωρεί στον φέροντα οργανισμό, γίνεται με ανομοιόμορφο τρόπο εξαιτίας της διαφορετικής κατανομής των διαστάσεων των πόρων από υλικό σε υλικό, οδηγώντας την υγρασία στην πλάκα του κτιρίου κάτωθεν αυτής σε διάφορα σημεία, δημιουργώντας προβλήματα υγρασίας και παρουσιάζονται υγρασίες στα ταβάνια δημιουργώντας σταδιακά αποσάθρωση του πέτου και την οξειδώσει του οπλισμού της ταράτσας. 
Επειδή η υγρασία εισχωρεί στον φέροντα οργανισμό εξ οπλισμού σκυροδέματος (πλάκες, δοκοί, υποστυλώματα) σταδιακά διαβρώνονται και υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να προκληθεί ατύχημα σε διερχόμενους και κατόπιν αυτού η μακροχρόνια παραμονή της, πιθανόν να προξενήσει βλάβες σ’ αυτόν (οξείδωση οπλισμών)  διάβρωση του σκυροδέματος, αποσάθρωση του σοφά (πτώση) κλπ. Διαβρώνονται επίσης τα επιχρίσματα των τοιχίων και των ορόφων με κίνδυνο να αποκολληθούν και να προκαλέσουν τραυματισμούς, στους ενοίκους ή στους διερχόμενους. Επίσης οι μετόπες  τον μπαλκονιών του τελευταίου ορόφου σταδιακά θα διαβρωθούν πλήρως και θα κινδυνεύει με αποκόλληση, επιτακτική καθίσταται η ανάγκη, άμεσης αποκατάστασης των ζημιών και η ανακατασκευή της μόνωσης.

Υγιεινή σημασία (Ανάπτυξη χλωρίδας λειχήνων – μυκήτων (συμπύκνωση υδρατμών)

Ο αέρας όταν βρίσκεται πολύ κοντά στο σημείο κορεσμού, λόγω της μεγάλης περιεκτικότητας των υδρατμών, προκαλεί στον άνθρωπο αίσθημα δυσφορίας και δυσχεραίνει την αναπνοή και την αποβολή του ύδατος από το δέρμα. Όταν ακόμη αυτό συνδυάζεται και με υψηλή θερμοκρασία τότε εγκυμονεί κίνδυνο θερμοπληξίας. Αντίθετα σε μικρή “σχετική υγρασία” αυξάνεται η ποσότητα του ύδατος που αποβάλλεται, από το δέρμα και την αναπνοή, γεγονός που δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία, από υγιεινής πλευράς, εκτός του ότι παρουσιάζει μερικό φαινόμενο της δίψας. Θερμός και ξηρός αέρας είναι περισσότερο ανεκτός όταν δεν είναι πολύ υγρός. Η περισσότερο ευχάριστη για τον ανθρώπινο οργανισμό.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ
Η διείσδυση των υδάτων και των υδρατμών στα δομικά υλικά προκαλεί μεγάλες φθορές όπως:

• Διάβρωση και αποσάθρωση (αποσύνθεση) των υλικών.
• Χημική διάβρωση και οξείδωση του σιδηρού οπλισμού του σκυροδέματος.
• Δημιουργία εξανθημάτων και κηλίδων.
• Ανάπτυξη χλωρίδας, λειχήνων και μυκήτων.
• Κινήσεις στη μάζα των υλικών ρωγμές.

Πολλές από τις άνω φθορές οφείλονται στην άμεση επίδραση της υγρασίας σε συνάρτηση με τις φυσικές και χημικές ιδιότητες του νερού και σε σχέση με τις αντίστοιχες ιδιότητες των υλικών. Η διαλυτική δράση του νερού, που είναι ο πλέον διαδεδομένος και ισχυρός διαλύτης στη φύση, εμφανίζεται μετά από παρατεταμένη επίδρασή του και αυξάνει σημαντικά όταν το νερό περιέχει διάφορες ουσίες που έχουν διαλυθεί από το νερό της βροχής όπως το διοξείδιο του άνθρακα, το διοξείδιο και τριοξείδιο του θείου και ορισμένα οξείδια του αζώτου.
Μία άλλη παράμετρος που θα πρέπει να ληφθεί υπ’όψιν είναι τα προβλήματα της διείσδυσης του νερού από την σημαντική αύξηση του όγκου του (κατά 10%) από την επίδραση του παγετού όταν μετατρέπεται από υγρή σε στερεά μορφή.
Η καταστροφική επίδραση από την παρουσία παγετού είναι συνάρτηση του πορώδους εκάστου υλικού και της ποσότητας του νερού που έχει απορροφηθεί.